Urk

 

Ik was op Urk. Op weg naar Friesland bleken we er opeens vlakbij te zijn. Met mijn leerlingen had ik het gehad over Thierry Baudets bezoek aan Urk. Hij zei dat er hardwerkende, slimme en verstandige mensen wonen en dat het dorp een kleine persoonlijke favoriet van hem is.

Om het kerkje heen stonden schilderachtige vissershuisjes, witgepleisterd, met groen geverfde gevels en een makelaar op het dak. Ik wist het ook niet, maar dat is een versiering voorop de nok van het dak. Een buitentoilet heet trouwens een privaat en een uitgebouwd keukentje met een aandoenlijk schoorsteentje is een fort. Het kostte wat moeite om alleen die huisjes op de foto te krijgen, zonder de jaren 70-appartementen met getint glas die er tegenaan gebouwd waren. Verderop in de straat fladderde over het gebarsten raam van een verlaten kroeg een affiche van FvD.

In de haven lagen motorboten en zeilboten. Er lag een antracietkleurig jacht van 35 miljoen euro, de Erica, eigendom van een tachtigjarige Zweedse multimiljonair en er lagen vissersboten, op roestige werven en in het water. De touwen (kabels, draden, koorden of lijnen, hoe die dingen ook heten – een zeiler weet zoiets) tikten tegen de masten. Het was er zoals in elke haven: rommelig en verweerd. Niks voor het mooie, alles doelgericht en functioneel. Daarom houd ik van havens. Ze zijn net als achtertuinen. Je ziet er niet de nette voordeur en de fatsoenlijke voortuin maar het smoezelige, rommelige achterom.

Er was een man die door de straten scheurde op een quad met aanhanger. Hij droeg een overall en rubberlaarzen. Op de aanhanger lagen vuilniszakken. Hij had in zijn rechteroor een gouden oorring, een creool. Bij de viswinkel waar Baudet tijdens zijn bezoek aan Urk een haring had gegeten stonden drie enorme jongens op hun kibbeling te wachten. Een echtpaar met ongeveer vijf kinderen zat op een muurtje boterhammen te eten. Twee dames op leeftijd liepen over de dijk, de wind greep bij de tengerste een grijze lok uit de haarknot. Bij het vissersmonument stonden twee mannen in neonkleurige windjacks uit hun bidon te drinken, hun mountainbikes tegen hun heup steunend. Ondanks de storm was het er rustig.

Toen we over de N352 het dorp uitreden, zwaaide er een jongen op een fiets naar ons.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Lever

Afbeelding
  Mijn vijfdeklassers zijn begonnen aan het serieuze werk: de schoolexamens. Voor het vak Nederlands hebben ze er niet zo veel en dus is elk schoolexamen een bron van lichte paniek. Het eerste is sowieso al spannend en dan is het ook nog een presentatie. Wat helpt, is dat ze het met z’n tweeën mogen doen en dat ze vrij zijn in de keuze van een onderwerp, zo lang het maar om een maatschappelijke kwestie gaat. Ze moeten een standpunt innemen en dat verdedigen met goed onderbouwde argumenten. Deze week verdedigden twee jongens de stelling ‘De jeugd denkt te weinig na over de negatieve aspecten van alcohol’. Een beetje plichtmatig draaiden ze het riedeltje af dat ze in mentorlessen en op televisie al vaker hadden gehoord: je doet onder invloed dingen waar je later spijt van krijgt, je kunt er een kater van krijgen en met een beetje pech beland je in het ziekenhuis. Toen veranderde er iets. Ze vertelden over de schade van drank op de lange termijn. Over levercirrose, kanker, de ziekte van K
Meer lezen

survival

Afbeelding
  Ik was een week op excursie met 39 vijfdeklassers, pubers van een jaar of zestien. In normale schoolweken doen ze wat alle zestienjarigen doen: ze komen naar school omdat het moet, de pauzes zijn het hoogtepunt van de dag en als het even kan, zitten ze op hun telefoon. Zonder overdrijven kun je wel zeggen dat ze verslaafd zijn aan hun telefoon. Als er geen wifi is, als hun telefoon ’s nachts niet goed is opgeladen of als ze geen bereik hebben, voelen ze de lichte paniek die ik voelde toen ik had besloten een maand absoluut geen alcohol te drinken. In de bus op de heen- en terugreis hadden ze hun telefoon binnen handbereik voor muziek, filmpjes, spelletjes, appjes, selfies en TikTok. Tijdens het eten deed een enkeling wat hij thuis van zijn moeder vast niet mag: op zijn telefoon. ’s Ochtends als ze net onder de douche vandaan kwamen: telefoon. Als ik ’s avonds kwam zeggen dat de lichten uit moesten: telefoon. Op de tweede dag ging ik met een groepje een mountainbiketocht doen. Twe
Meer lezen

Vrachtwagen

  Vanochtend zag ik een vrachtwagen rijden. Hij was rood en er stond in witte letters op: ‘Bezorgd wanneer het jou uitkomt’. Daar kan ik over piekeren. Zei de eigenaar van die truck, toen hij zijn tekst intypte op www.verzinjeopdruk.nl tegen zichzelf: ‘Gast, lekker bezig. Wát een mooie ambiguïteit. Daar ga je klanten mee scoren’? Maar ja, hoeveel mensen zíen die ambiguïteit? Zouden die uit respect voor ’s mans vindingrijkheid klant bij hem worden? Er stond geen telefoonnummer of site of mailadres bij, dus hoe moet je dan klant worden?  Die ambiguïteit dus. Waarom zou de beste man zich zorgen om mij maken op een moment dat mij schikt en niet altijd? Trouwens, hoe moet hij te weten komen wanneer hij moet starten met tobben? Zo zonder contactgegevens? Dat kon toch bijna niet de bedoeling zijn. De andere optie dan. Waarom schrijft hij niet: ‘Je boodschappen worden bij jou thuis bezorgd wanneer het jou uitkomt’? Paste dat niet in het format van www.bedrukjetruck.nl ? Heeft hij op school
Meer lezen