Urk

 

Ik was op Urk. Op weg naar Friesland bleken we er opeens vlakbij te zijn. Met mijn leerlingen had ik het gehad over Thierry Baudets bezoek aan Urk. Hij zei dat er hardwerkende, slimme en verstandige mensen wonen en dat het dorp een kleine persoonlijke favoriet van hem is.

Om het kerkje heen stonden schilderachtige vissershuisjes, witgepleisterd, met groen geverfde gevels en een makelaar op het dak. Ik wist het ook niet, maar dat is een versiering voorop de nok van het dak. Een buitentoilet heet trouwens een privaat en een uitgebouwd keukentje met een aandoenlijk schoorsteentje is een fort. Het kostte wat moeite om alleen die huisjes op de foto te krijgen, zonder de jaren 70-appartementen met getint glas die er tegenaan gebouwd waren. Verderop in de straat fladderde over het gebarsten raam van een verlaten kroeg een affiche van FvD.

In de haven lagen motorboten en zeilboten. Er lag een antracietkleurig jacht van 35 miljoen euro, de Erica, eigendom van een tachtigjarige Zweedse multimiljonair en er lagen vissersboten, op roestige werven en in het water. De touwen (kabels, draden, koorden of lijnen, hoe die dingen ook heten – een zeiler weet zoiets) tikten tegen de masten. Het was er zoals in elke haven: rommelig en verweerd. Niks voor het mooie, alles doelgericht en functioneel. Daarom houd ik van havens. Ze zijn net als achtertuinen. Je ziet er niet de nette voordeur en de fatsoenlijke voortuin maar het smoezelige, rommelige achterom.

Er was een man die door de straten scheurde op een quad met aanhanger. Hij droeg een overall en rubberlaarzen. Op de aanhanger lagen vuilniszakken. Hij had in zijn rechteroor een gouden oorring, een creool. Bij de viswinkel waar Baudet tijdens zijn bezoek aan Urk een haring had gegeten stonden drie enorme jongens op hun kibbeling te wachten. Een echtpaar met ongeveer vijf kinderen zat op een muurtje boterhammen te eten. Twee dames op leeftijd liepen over de dijk, de wind greep bij de tengerste een grijze lok uit de haarknot. Bij het vissersmonument stonden twee mannen in neonkleurige windjacks uit hun bidon te drinken, hun mountainbikes tegen hun heup steunend. Ondanks de storm was het er rustig.

Toen we over de N352 het dorp uitreden, zwaaide er een jongen op een fiets naar ons.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Lever

survival

Jongens