Hanneke schrijft

  Vanochtend zag ik een vrachtwagen rijden. Hij was rood en er stond in witte letters op: ‘Bezorgd wanneer het jou uitkomt’. Daar kan ik over piekeren. Zei de eigenaar van die truck, toen hij zijn tekst intypte op www.verzinjeopdruk.nl tegen zichzelf: ‘Gast, lekker bezig. Wát een mooie ambiguïteit. Daar ga je klanten mee scoren’? Maar ja, hoeveel mensen zíen die ambiguïteit? Zouden die uit respect voor ’s mans vindingrijkheid klant bij hem worden? Er stond geen telefoonnummer of site of mailadres bij, dus hoe moet je dan klant worden?  Die ambiguïteit dus. Waarom zou de beste man zich zorgen om mij maken op een moment dat mij schikt en niet altijd? Trouwens, hoe moet hij te weten komen wanneer hij moet starten met tobben? Zo zonder contactgegevens? Dat kon toch bijna niet de bedoeling zijn. De andere optie dan. Waarom schrijft hij niet: ‘Je boodschappen worden bij jou thuis bezorgd wanneer het jou uitkomt’? Paste dat niet in het format van www.bedrukjetruck.nl ? Heeft hij op school

 Terwijl ik online bezig was de laatste losse draadjes voor de kerstvakantie af te hechten, scheen de zon schuin in de kamer. De vloer was vlekkerig en op de deur van de trapkast zaten vette vingerafdrukken. Toen ik in de kast op zoek ging naar mijn chocoladeletter, stootte ik een thermosfles met dop om, die onderweg de schoenpoetsdoos meenam, die openviel. Een potje schoensmeer spatte open op het tosti-ijzer dat in zijn val de mand met uien meenam. Ik opende het doosje van mijn letter: leeg (Ik ben de enige thuis van wie de naam met een H begint). Verbeten duwde ik het doosje in de papierbak, waar het meteen weer uitgleed: te vol met de ongelezen kranten van de laatste week. Toen ik het folie in de plasticzak wilde doen, bleef ik met mijn sok plakken aan een onbestemd kleverig goedje dat uit de zak was gelopen. Er was geen ontkomen aan. Mijn schoolwerk moest wachten, de nieuwste Marieke Lucas Rijneveld ook. Er moest orde komen in de chaos. Ooit interviewde ik een opruimcoach. Zij ha